Er zijn van die gelegenheden die weinig toelichting vereisen. Eens de deur open van dit klein gammel pand, en de kleinschaligheid, het ongedwongen familiale met een échte Franse ´slag´ lacht je toe.
Laissez-faire
De frivole serveuze overtuigt me van het dagmenu.
In afwachting krijgen we een amuse van stukje stokbrood met flauwe auberginetapenade.
Een mandje met brood wordt vergezeld van perfect smeerbaar kruidenboter ´fait à la maison´.
Als voorgerecht ´Salade met escargots gevulde gegrilde champignons´: mooi vol bord met rijkelijk voorzien van sla. Aan deze kleine tafeltjes verorberen we vervolgens het
hoofdgerecht: wild in rode wijnsaus, spek, appeltjes en aardappeltjes.
De huiswijnen zijn ok, maar missen wat karakter.
De energie in de keuken werkt aanstekelijk.
Suzanne die vanachter haar fornuis de keuken solo draaiende houdt, weet in een handomdraai duitse gasten in hun eigen taal te bedienen.
De thee met inspiratieloze voorverpakte café noirs viel wat tegen.
De in nutellapot bewaarde honing uit de Balkan was dan wél weer vloeibaar goud.
Dit is het soort restaurant dat je op vakantie zou willen ontdekken
Het nadeel van de twijfel 