Sinds haar opstart in 2019 is Tinelle geplaagd geweest door niet alleen een bouwwerf naast de deur, volledige sluiting door jawél: Corona, maar vooral wisselvallige recensies. Plaats van gebeuren is ‘Het Predikheren’, een voormalig klooster en militair hospitaal uit de zeventiende eeuw dat vandaag is omgetoverd tot culturele hotspot. In de linkervleugel, waar ooit de monniken op doorreis van hun nachtrust genoten, etaleren Ken Verschueren en Jenny Callens vandaag hun liefde voor het vak. aldus de website.
Het is dan ook met gemengde gevoelens dat ik reserveer voor Kerstavond. Denkbeelden van joelende kinderen, hoog oplopende familieruzies, slechte acoustiek, een kerstmenu waar ik mijn draai niet in vind. Van dit alles bleven we gespaard.
Het onthaal is hartelijk en de in maatpak gestoken bediening kan me meteen geruststellen: “Vandaag gewoon à la carte, mijnheer. Ooit waagden we ons aan een Kerstmenu, maar daar moest inzake allergieën en intoleranties zó aan gesleuteld worden per tafel, dat het niet werkbaar was. De keuken is ook helemaal georganiseerd op de bestaande kaart, en voelt zich daardoor opperbest.” En dat hebben we geproefd!
“Het is dan ook de eerste keer dat ik Kerst niet thuis doorbreng, en ik heb er geen seconde spijt van.”
Allereerst is het kader ´s avonds alleszins heel correct. Het is er aangenaam warm, de soundtrack opzwepend, zonder té dominant te worden. De acoustische ingrepen missen hun doel niet in dit oude pand en de demping van het licht is perfect. Als eersten in de zaak kunnen we voor een ronde tafel kiezen aan de rand (altijd aangenaam). Deze is ingedekt met een nieuw generatie (iets te kleine) servette: wellicht wegwerp, maar het gedraagt zich helemaal als stof; een primeur. De menukaart is een schattig boekje; helemaal in lijn met Het Predikheren. In tijden van QR menu’s een verademing.
Veel tijd krijgen we niet, want voor we het weten staat er voor ons een bordje aardwortel met Griekse yoghurt, stokje pastinaak met kruidenmayonaise: allemaal mooi gepresenteerd. Mooie glazen en ja hoor: goudkleurig bestek.
Als aperitief Mocktail rode basilicum voor mijn tafelgenote en voor mij Cocktail Aperino negroni style. Culinair drijven we op een constante, waarbij we een individueel voorgerecht inruilen voor enkele apart gepresenteerde bites:
- Pata Negra 60g
- Zeeuwse platte oester, tartaar Wagyu op een benepen zoutkommetje
- tartaar van rund, ondergesneeuwd met gemalen kaas op een wat krappe, bulky witte baksteen.
Best ok, maar qua smaak niet mindblowing. Als hoofdgerecht genieten we wel van de filet van hert, knolselderpuree, cèpes, rode bosbes, en de crunch van zaden en granen. Vakkundig overgoten met een lekkere dikke, warme jus. De garnituur mocht van mij iets rianter, vooral de sensationele puree!
Ok, het brood, boter én zout kwam té laat én uiteindelijk dubbel. Het glas Albet y Noya was karig en de – overigens héérlijke – tapa negra glipte constant van het papiertje. Maar dit vergeven we graag.
Over de wijnkaart kan ik niet uitwijden -wegens zelf chauffeur- maar het aanbod per glas is uitgebreid: merci!
Eindigen doe ik in schoonheid met een ´spitsvondige´ Gorgonzola Dolce: origineel aan tafel gebracht; mooi in evenwicht door de tartare van peer én knapperige, gulle, geroosterde kramiek.
De fraai gepresenteerde Deca koffie verkeerd en Avondkruiden thee doen ons tevreden én relaxed huiswaarts keren.
(EUR 107,- pp)
Het nadeel van de twijfel 